إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً. امروز برخی اصطلاحها [رایج است ] كه حقیقتش وجود
ندارد ولی حرفش خیلی زیاد هست، مانند احساس مسئولیت. ببینید احساس مسئولیتِ در نزد
خدا برای مردم دیگر در چه حد است! آن داستان معروف امیرالمؤمنین را بارها شنیده اید، داستان
آن زنی كه مشك آب به دوشش بود و بعد علی می رود به خانه او، بعد گریه می كند و با خود
می گوید نكند من درباره شما تقصیر كرده باشم. جمله «
إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً»
معنایش این است كه ما خود را مسئول شما مساكین و شما یتیمها و شما اسیرها می دانیم، ما از
خدای خود به خاطر این مسئولیتی كه درباره شما داریم می ترسیم. چه از این بالاتر! ما گاهی برای
آنكه مقام حضرت علی را بالا ببریم می گوییم او كه دیگر از خدا نمی ترسید. ولی به ضرورت
مذهب شیعه این آیات راجع به حضرت امیر و حضرت زهراست و نصّ آیات [حكایت از آن
دارد] كه آنها بیش از ما از خدا می ترسیدند.
إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراًما از پروردگار
خود، از آن روزی كه «آن روز» چهره خود را به روی انسان عبوس می كند، از آن روزِ كریه
چهره ای كه خود را فوق العاده عبوس نشان می دهد، ما از آن روزِ فوق العاده عبوس می ترسیم. چرا
از آن روز عبوس می ترسیم؟ یعنی در مورد شما مسكینها، یتیمها، اسیرها.
فَوَقاهُمُ اَللّهُ شَرَّ ذلِكَ اَلْیَوْمِ وَ لَقّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً. همه را به صورت ماضی می گوید. اینها
یَشْرَبونَ می آشامند. به صورتْ مضارع است ولی نشان می دهد كه یعنی در زمان حال.
فَوَقاهُمُ اَللّهُ
خدا نگهداری كرد، یعنی كارشان در همین جا تمام شد، حل و فصل شد، حسابشان دیگر به قیامت
باقی نیست، همین جا خدا حسابشان را تمام كرد. اینها كه اینچنین عمل داشتند و اینچنین از خدای
خود می ترسیدند و اینچنین عمل را برای رضای حق انجام می دادند
فَوَقاهُمُ اَللّهُ شَرَّ ذلِكَ اَلْیَوْمِ خدا
هم آنها را از سوء و از خطرات و از بدیهای آن روز حفظ كرد.
وَ لَقّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراًو خدای متعال به آنها به شدت القاء كرد نضرة (خرّمی) و سرور؛
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 200
یعنی خداوند پاداش آنها را در همین دنیا به آنها داد و حساب آنها را در مقابل چنین عملی یكسره
كرد. و صلّی اللّه علی محمد و آله الطاهرین.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 201