یكی دیگر از آن ادله ای كه دلیل قاطعی هست این است: سوره قمر یا سوره
اِقْتَرَبَتِ اَلسّاعَةُ وَ
اِنْشَقَّ اَلْقَمَرُسوره ای است كه همه نوشته اند از سوره های مكی است و در مكه نازل شده. به
اصطلاح آهنگش هم آهنگ سوره های مكی است. این سوره از اولش شروع می كند [به سخن
گفتن ] راجع به اقوام گذشته و رفتاری كه آنها با پیغمبرانشان كردند و آنهایی كه تكذیب كردند و
دچار عذابها شدند و گرفتاریها پیدا كردند. اینها را یك یك نقل می كند كه آنها با چه قدرت و
نیرویی بودند و بعد به چه وضعی درآمدند و چه عذابها بر آنها نازل شد. بعد در آخرش به صورت
نتیجه گیری این طور می فرماید: أكفاركم خیر من اولئكم آیا كافران شما از آنها بهترند كه سرنوشت
بهتری از آنها داشته باشند؟
أَمْ لَكُمْ بَراءَةٌ فِی اَلزُّبُرِیا یك سندی در كتب آسمانی دارید كه شما
تأمین دارید و مستثنی هستید؟
أَمْ یَقُولُونَ نَحْنُ جَمِیعٌ مُنْتَصِرٌیا به تجمع خودشان اعتماد دارند كه ما
چون گروهی متفق هستیم، امكان ندارد قدرتی بیاید ما را از بین ببرد؟ بعد می فرماید:
سَیُهْزَمُ اَلْجَمْعُ
وَ یُوَلُّونَ اَلدُّبُرَ [1]. عن قریب جمع شما دچار هزیمت خواهید شد و پشت خواهید كرد؛ یعنی عذابی
كه پیغمبر به اینها وعده می دهد عذابی است از نوع شكست در جنگ و فرار كردن.
سَیُهْزَمُ ،
هزیمت، شكست جنگ را می گویند. در مكه این حرف را دارد می زند. در مكه سخن از این است
كه جمع شما مردم قریش روزی شكست خواهید خورد و فرار خواهید كرد. «
وَ یُوَلُّونَ اَلدُّبُرَ» یعنی
و پشت خواهند كرد. پس در مكه هم سخن از جنگ است ولی در مكه سخن از این است كه اجازه
جنگ داده نشده است، اما به مسلمین وعده داده می شود كه در آینده ای فرمان جهاد به شما داده
می شود، بی تابی نكنید، منتظر باشید. به كفار هم می گوید مطمئن باشید كه یك روزی شما شكست
جنگی خواهید خورد و پشت خواهید كرد.
پس چطور پیغمبر تا در مكه بوده است به قول اینها چهره مسیح داشته، فقط صحبت از محبت
می كرده، مثل مسیح می گفته اگر به طرف راست صورتت [زدند طرف چپ آن را بیاور! ] . چون در
مكه پیغمبر اكرم اجازه دفاع نمی داد و امثال بلال و غیر بلال را آن همه تعذیب می كردند و آنها
مقاومت می كردند، گفته اند پیغمبر در مكه چهره مسیح داشت، به همان معنای مسخره ای كه
خودشان می گویند.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 235