بسم اللّه الرحمن الرحیم
وَ اَلنّازِعاتِ غَرْقاً. `وَ اَلنّاشِطاتِ نَشْطاً. `وَ اَلسّابِحاتِ سَبْحاً. `فَالسّابِقاتِ سَبْقاً. `فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً. `یَوْمَ تَرْجُفُ اَلرّاجِفَةُ. `تَتْبَعُهَا اَلرّادِفَةُ. `قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ. `أَبْصارُها
خاشِعَةٌ. `یَقُولُونَ أَ إِنّا لَمَرْدُودُونَ فِی اَلْحافِرَةِ. `أَ إِذا كُنّا عِظاماً نَخِرَةً. `قالُوا تِلْكَ إِذاً كَرَّةٌ
خاسِرَةٌ. `فَإِنَّما هِیَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ. `فَإِذا هُمْ بِالسّاهِرَةِ [1].
سوره مباركه نازعات است كه به اعتبار جمله اول یا سوگند اول (
وَ اَلنّازِعاتِ غَرْقاً) اسم این سوره
مباركه «نازعات» شده است. این سوره هم مثل اغلب سوره های كوچك قرآن مجید سوره ای
است مكّیه كه در مكه نازل شده است و سوره های مكیه چنان كه مكرر گفته شده است سوره هایی
است كه بیشتر به اصول و بالخصوص به مسئله مبدأ و معاد می پردازد و تأكید و تكرار اصول است.