پیام این داستان قرآن این است كه اینقدر مادی فكر نكنید، اینقدر انسان و وجدان انسان را ملعبه
وضع طبقاتی خودتان قرار ندهید. اینها افكار كثیف گندیده غربی است كه از دنیای غرب به طرف
ما آمده. آن آتش خدایی در دل همان فرعون بدبخت هم هست، اگر نبود چرا معذب بشود؟ اگر
فرعون آن آتش خدایی را ندارد و تمام وجدانش همان فرعون مآبی اوست پس گناهی ندارد. مثل
این است كه ما بیاییم یك شیر درنده یا یك سگ درنده را مورد ملامت قرار دهیم. سگ درنده
طبیعتش این است، غیر از این چیزی ندارد. روی آن حساب، خدا هم نباید فرعون را به جهنم ببرد،
برای اینكه از اول به او یك فطرت و وجدانی نداده بوده، او را خالی از هر وجدانی آفریده و
وجدان هر انسانی را هم وضع طبقاتی اش می آفریند، در آن وضع طبقاتی هم كه آن وجدان جز
همان گونه كه فرعون فكر می كرده گونه دیگری امكان نداشته وجود داشته باشد. بنابراین فرعون
تقصیری ندارد، پس چرا خدا فرعون را معذب كند؟ خدا به هر انسانی فطرتی خدادادی و شعله ای
خدادادی و عقلی خدادادی داده است. فرعون هم تا آخرین روز، آن فطرت خدادادی بود كه سبب
اتمام حجت به او بود كه می توانست توبه كند. تا آن آخرین روز هم می توانست به حكم آن فطرت
توبه كند. ولی نكرد. تمام انسانها از این شعله خدادادی و الهی، از این آتش الهی بهره مندند و لهذا
مخاطب انبیا
[1] «الناس» یعنی عموم مردم هستند و این خطاب هم بازی نیست كه صرف یك اتمام
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 323
حجت ظاهری باشد فقط برای اینكه دهان او را ببندیم، بلكه در او ملاك دعوت كه آن فطرت
خدادادی بوده وجود داشته. دعوت، عام است ولی دعوت عام دعوت به چیست؟ دعوت به عدالت
است. دعوت به عدالت قهرا به سود آن ظالم نیست، به ضرر آن ظالم و به سود مظلوم است. پس به
سود مظلوم بودن یك مسئله است، مخاطب منحصرا مظلوم باشد مسئله دیگری است، ایندو نباید
با هم اشتباه شود.
[1] - . اشتباه نشود، مخاطب كیست یك مطلب است و به سود كیست مطلب دیگر.