اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم
أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ اَلسَّماءُ بَناها. `رَفَعَ سَمْكَها فَسَوّاها. `وَ أَغْطَشَ لَیْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها. `وَ اَلْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها. `أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها. `وَ اَلْجِبالَ أَرْساها. `مَتاعاً لَكُمْ
وَ لِأَنْعامِكُمْ. `فَإِذا جاءَتِ اَلطَّامَّةُ اَلْكُبْری . `یَوْمَ یَتَذَكَّرُ اَلْإِنْسانُ ما سَعی . `وَ بُرِّزَتِ
اَلْجَحِیمُ لِمَنْ یَری [1].
این آیاتی كه الآن تلاوت شد در جلسه پیش بعضی از آنها را ترجمه و تفسیر كردیم ولی چون
همه اش یك فراز است دوباره آیات را خواندیم. مفهوم كلی این آیات جوابی است به منكران
حشر، كسانی كه قرآن از آنها نقل فرمود: یَقولونَ ءَ اِنّا لَ- مَرْدودونَ فِی الْحافِرَةِ. ءَ اِذا كُنّا عِظاما نَخِرَةً
[2].
خلاصه جوابی كه قرآن كریم می دهد- به بیانی كه امروز عرض می كنم- این است: