اینجاست كه مسئله تعلیم و تربیت نقش فوق العاده ای پیدا می كند. انسان بچه اش را به مدرسه، زیر
دست معلم می فرستد. در مدرسه تغذیه در حدّ اعلاست (چون بچه تجزیه و تحلیل ندارد، هرچه از
معلم می شنود برای او وحی مُنزل است، بچه نمی تواند فكر كند كه این مطلب ممكن است درست
نباشد) در حالی كه ما هیچ وقت آن طور كه باید به این دستورالعمل قرآن كه در این آیه آمده است
- خصوصا با توجه به حدیثی كه از امیرالمؤمنین علی علیه السلام نقل كردیم- دقت و توجه نمی كنیم.
گاهی انسان نمی داند كه یك فكر، یك اندیشه، یك تلقین و یا یك جمله، سرنوشتش را بكلی
تغییر می دهد، حال یا در جهت هدایت و راستی و یا در جهت كژی و كاستی.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 376