الحمد للّه ربّ العالمین بارئ الخلائق اجمعین، و الصلوة و السلام علی عبداللّه و رسوله و حبیبه و صفیّه، سیّدنا و نبیّنا و مولانا ابی القاسم محمد صلی الله علیه وآله و آله الطیبین الطاهرین المعصومین. اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم:

بِسْمِ اَللّهِ اَلرَّحْمنِ اَلرَّحِیمِ. `إِذَا اَلشَّمْسُ كُوِّرَتْ. `وَ إِذَا اَلنُّجُومُ اِنْكَدَرَتْ. `وَ إِذَا اَلْجِبالُ سُیِّرَتْ. `وَ إِذَا اَلْعِشارُ عُطِّلَتْ. `وَ إِذَا اَلْوُحُوشُ حُشِرَتْ. `وَ إِذَا اَلْبِحارُ سُجِّرَتْ. `وَ إِذَا اَلنُّفُوسُ زُوِّجَتْ. `وَ إِذَا اَلْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ. `بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ. `وَ إِذَا اَلصُّحُفُ نُشِرَتْ. `وَ إِذَا اَلسَّماءُ كُشِطَتْ. `وَ إِذَا اَلْجَحِیمُ سُعِّرَتْ. `وَ إِذَا اَلْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ. `عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ [1].

سوره مباركه «تكویر» است كه به اعتبار آیه اولش (إِذَا اَلشَّمْسُ كُوِّرَتْ ) به این نام خوانده می شود.

قبل از توضیح آیاتی كه در این سوره هست، مقدمه ای ذكر می كنیم.

انسان اگر واقعا بخواهد قرآن را امام و راهنما و پیشوای خودش قرار دهد، باید ببیند كه قرآن چه چیزهایی را بالا برده و چه چیزهایی را پایین آورده است؟ و آنچه را كه بالا برده، چقدر بالا برده و آنچه را كه پایین آورده، چقدر پایین آورده؟ برای چه چیزهایی اهمیت قائل است و برای

مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 386

چه چیزهایی اهمیتی قائل نیست؟ و آنجا كه اهمیت قائل است، تا چه حدی قائل است و آنجا كه اهمیتی قائل نیست، تا چه حدی قائل نیست؟ . این كه انسان این گونه باشد خیلی فرق می كند با این كه برعكس رفتار كند یعنی چیزهایی به نظر خودش خیلی با اهمیت بیاید و چیزهای دیگری كم اهمیت، و در نتیجه، آنچه را كه قرآن با اهمیت می داند، عملا كم اهمیت بشمارد و آنچه را كه قرآن اهمیتی نمی دهد، با اهمیت بشمارد. این خودش نوعی كجروی و انحراف از مسیر تعلیمات قرآن است. یعنی ما نباید قرآن را مطابق ذائقه خودمان تفسیر كنیم و یا مورد استشهاد قرار دهیم، بلكه اگر می خواهیم قرآن پیشوای ما باشد و ذوق ما ساخته شده قرآن باشد، باید ذوق خودمان را بر قرآن تطبیق دهیم.

برای ما انسانها (خصوصا در عصر حاضر) توجه به مسائل زندگی از توجه به مسائل معنوی و بالخصوص مسائل اخروی اهمیت بیشتری دارد [2]. بدون شك قرآن كتابی است كه به زندگی اقبال كرده و رو آورده، نه این كه از زندگی اعراض كرده باشد [3]، ولی باید ببینیم كه قرآن تا چه حدی و به چه شكلی برای زندگی اهمیت قائل است و به اصطلاح امروز جهان بینی قرآن چگونه است.

[1] - . تكویر/1- 14.

[2] - . ذائقه امروز چنین ذائقه ای شده است.

[3] - . چون قرآن راه آخرت را از متن دنیا انتخاب می كند (مقصودم دنیا به معنی زندگی است، نه دنیا به معنی بدیها و صفات رذیله مثل حرص و كبر و طمع و غیره) .