اشعاری است كه هم به مولای متقیان حضرت علی علیه السلام منسوب است و هم به حضرت
سیدالشهداء سلام اللّه علیه. (سید الشهداء در جریان سفر كربلا این اشعار را می خوانده اند. اگر این
اشعار مال امیرالمؤمنین باشد، اشعار پدرشان را می خوانده اند و اگر نه، ممكن است انشاء خودشان
باشد. ) می فرماید:
وَ اِنْ تَكُنِ الدُّنْیا تُعَدُّ نَفیسَةً
فَدارُ ثَوابِ اللّهِ اَعْلی وَ اَنْبَلُ
اگرچه دنیا خیلی نفیس و زیبا شمرده می شود، اما خانه پاداش الهی بسیار برتر، نبیل تر، عظیم تر و
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 419
بالاتر است (یعنی اگر بخواهد با آن مقایسه شود، قابل مقایسه نیست) .
وَ اِنْ تَكُنِ الاَْمْوالُ لِلتَّرْكِ جَمْعُها
فَما بالُ مَتْروكٍ بِهِ الْ- مَرْءُ یَبْخَلُ
اگر مال دنیا را آخر كار باید گذاشت و رفت، پس چرا انسان بخل بورزد؟ ! چرا انفاق نكند؟ ! چرا
در راه خیر و راه رضای خدا مصرف نكند؟ ! (وقتی در این راهها مصرف كند، در واقع برای خودش
هم ذخیره كرده است. )
وَ اِنْ تَكُنِ الاَْبْدانُ لِلْمَوْتِ اُنْشِأتْ
فَقَتْلُ امْرِیٍبِالسَّیْفِ فِی اللّهِ اَجْمَلُ
اگر بدنها برای مردن خلق شده است و پایان كار بدنها مردن است
[1]، چه زیباتر
[2]از این كه بدن
انسان در راه خدا با شمشیرها قطعه قطعه شود؟ ! مرگ زیبا! مرگ قشنگ! مرگ خوشگل! مرگ هم
بدگل و خوشگل دارد. مرگ هم زیبا و نازیبا دارد. مرگ هم با شكوه و حقیر دارد. مرگ هم
باعظمت و كوچك و پست دارد.
[1] - . مردن، به صورتهای مختلفی است. گاهی انسان در خانه اش نشسته یا در خیابان راه می رود، سكته می كند، یا فلان میكروب وارد بدنش می شود و او را در بستر می اندازد و در نهایت ذلّت در حالی كه از یك میكروب بیماری زمین خورده می میرد، و یا به صورتهای دیگر می میرد.
[2] - . این كلمه «زیبا» در اینجا خیلی زیباست.