[نمونه دیگر از دعاهای حضرت، دعاهایی است كه در] صحیفه سجادیه است و الان به صورت
یك كتاب است. مكرر این را پیشنهاد كرده ام
[1]كه یكی از كارهای بسیار خوب- اگر اهل خیری
پیدا بشوند- این است كه صحیفه سجادیه را به چاپ خوبی چاپ كنند و در ابتدایش یك صفحه
اضافه كنند و در آن یك متن اهدا بنویسند و فقط جای مشخصات را خالی بگذارند، به این صورت
كه مثلا «این كتاب از طرف برادر شما. . . اهل. . . به شما. . . اهل كشور. . . كه در سال. . . به مكه آمده اید،
اهدا می شود. » آنوقت هر ایرانی كه به مكه می رود، با خودش ده بیست تا از این كتابها ببرد و به
مردمی كه از اطراف آمده اند هدیه كند. این كتاب، دعای محض است و یك كلمه از آن كلماتی كه
موجب بهانه سعودیها بشود در آن وجود ندارد. [اولِ كتاب ] هم بنویسند كه اینها دعاهایی است
متعلق به علیّ بن الحسین بن علیّ بن ابی طالب، فرزند رسول اللّه كه در سال 38 هجری قمری
متولد شد و در سال 95 هجری قمری از دنیا رفت و امام چهارم شیعیان است. به نظر من این
بهترین شیوه تبلیغ است؛ تبلیغِ بی سرو صدایی است كه در آن نه فحش است و نه مباحثه ای كه
طرف بخواهد عكس العمل نشان بدهد. خلاصه برای شیعه یكی از بهترین تبلیغها پخش صحیفه
سجادیه در میان مسلمین دنیاست كه اصلا از چنین كتابی خبر ندارند. چهل پنجاه سال پیش
[2]كه
طنطاوی (صاحب تفسیر معروف) زنده بود نسخه ای از همین صحیفه سجادیه برایش فرستاده
بودند، تعجب كرده بود و بعد در نامه ای به یكی از آقایان نوشته بود: سزاوار است كه این كتاب را
«زبور آل محمد» بنامیم.
[1] - . حتی چند سال پیش در حسینیه ارشاد پیشنهاد كردم.
[2] - . قبل از این كه ما به قم برویم.