روی همین تفكر بود كه در صدر اسلام عده ای از خلفا و كسانی كه در دستگاه خلافت بودند و
علمایی كه به اینها وابسته بودند می گفتند: حسن و حسین اولاد پیغمبر نیستند بلكه اولاد علی و
ابوطالب اند. این عقیده درباره حسنین، روی منطق قرآن با بیانهای مختلفی رد شده. یك بیان،
بیانی است كه ائمه به اصحاب یاد داده بودند و آن اینكه قرآن می فرماید:
وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ
وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی وَ هارُونَ وَ كَذلِكَ نَجْزِی اَلْمُحْسِنِینَ. `وَ زَكَرِیّا وَ یَحْیی وَ عِیسی وَ إِلْیاسَ
كُلٌّ مِنَ اَلصّالِحِینَ [1]. در اینجا قرآن عیسی را از ذریه ابراهیم ذكر كرده. ائمه می گفتند: از اینها بپرسید
عیسی را كه قرآن از اولاد ابراهیم می شمرد، از كجا منتسب به ابراهیم است؟ عیسی كه پدر بشری
نداشته و چون فرزند مریم بود و مریم از ذریه ابراهیم بود خدای متعال او را فرزند ابراهیم شمرده.
پس منطق قرآن غیر از منطق جاهلیت شماست
[2].
علاوه بر این امروز از نظر علمی این مسئله مسلّم شده است كه در مورد فرزند این گونه
نیست كه پدر صاحب بذر باشد و مادر فقط زمینه باشد؛ بلكه ثابت شده است كه آن هسته اوّلی كه
بچه از آن پیدا می شود از یكی از سلولهای زیادی كه در نطفه مرد است و سلولی كه در رحم زن
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 487
است (تخمك) تشكیل شده است و اسپرم مرد و تخمك زن به طور متساوی در ژنها
[3]مؤثرند؛
یعنی زن به اندازه مرد در آن بذر اوّلی شریك است و مرد از این نظر هیچ اولویتی ندارد. اینجاست
كه حق مادر بر حق پدر فزونی می گیرد، چون ایندو در بذر به طور متساوی شریكند و مادر علاوه
بر این، نُه ماه هم بچه را در زمین رحم خود پرورش می دهد و اگر روشنفكر و متجدد نشده باشد
یك سال و نیم الی دو سال هم بچه را از شیر خود تغذیه می كند. و لهذا زن در وجود فرزند سهم
بیشتری دارد. از دوره شیرخوارگی به بعد كم كم سهم مرد در وجود فرزند بالا می رود و حقوق
دیگری پیدا می كند چون وظیفه تغذیه فرزند بعد از دوران شیرخوارگی بر عهده مرد است (گرچه در
دوران شیرخوارگی هم اگر زن مطالبه اجرت كند مرد باید پرداخت كند) . در مورد تربیت هم، هر
كدام از پدر و مادر به هر اندازه كه عهده دار تربیت فرزند شوند، حق پیدا می كنند.
بنابراین معنی آیات اخیر چنین می شود: ای انسان! چه كسی تو را كه چنین گذشته ای
داشته ای، به این حالت كه الان داری رسانده است؟ ! خدا و قانون خدا و قدرت و حكمت الهی
است كه چنین كرده.
إِنَّهُ عَلی رَجْعِهِ لَقادِرٌ. همین خدا كه در ابتدای خلقت چنین قدرتی از او دیدید، بر بازگرداندن
انسان بعد از مرگش قادر است (مانند همان
اَلنَّجْمُ اَلثّاقِبُ كه بعد از غروب بار دیگر طلوع می كند) .
[2] - . آیات دیگری هم در قرآن شاهد بر این مطلب است.
[3] - . ژنها ذرات ریزی هستند كه در سلولهای نطفه وجود دارند و استعداد انسان شدن و خواص ارثی نسلهای گذشته در آن ذرات وجود دارد.