در مقام بیان، دستوری است برای كسانی كه تبلیغ می كنند، كه اسم خدا را مقدس و محترم
بشمارید. یكی از شئون محترم شمردن اسم خدا- كه در قرآن زیاد آمده- این است كه چیزی را با
اسم خدا مقرون قرار ندهید. ما از مقدس ترین اسمهای دیگر شروع می كنیم. به ما گفته اند هر كاری
را كه شروع می كنید با اسم خدا شروع كنید: «بسم الله الرحمن الرحیم» ، در فارسی می گوییم: به نام
خدا. حال كسی نبوتش در اینجا به جوش بیاید، بگوید من می خواهم این جور بگویم: به اسم خدا
و اسم پیغمبر خدا. اسلام می گوید: این كار را نكن، با اسم خدا اسم دیگر را قرار نداده. یا كسی
بگوید چون شیعه هستم می گویم: به اسم خدا و اسم امیرالمؤمنین. همین را هم اسلام اجازه
نمی دهد. شما در یك جا پیدا نمی كنید كه یك «بسم اللّه» ی با اسم خدا و پیغمبر شروع شده باشد و
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 500
یا با اسم خدا و ائمه شروع شده باشد
[1]. مخصوصا مثال به پیغمبر و امام زدم برای اینكه تكلیف
باقیِ دیگر روشن شود.
عده ای احساسات وطن پرستی شان به جوش می آید، می گویند: به نام خدا و ایران. اینها كفر
است. عده ای كه اخیرا احساسات خَلقی شان به جوش آمده و خیلی خلق دوست شده اند گاهی به
جای به نام خدا می گویند: به نام خلق، یا می گویند: به نام خدا و خلق. اینها شرك است. ما حق
نداریم از آنچه كه به ما دستور داده اند تجاوز كنیم. وقتی كه به ما اجازه نمی دهند كاری را به نام
خدا و پیغمبر خدا شروع كنیم، چطور به نام خدا و آب و خاك یا به نام خدا و خلق- كه ما خیلی
مردم خلق دوستی هستیم و می گوییم به نام خدا و نام خلق- [شروع می كنیم! ] شرك، هر روزی به
یك صورت در میان مردم ظهور و تجلی می كند. «با» خدا و در مرتبه خدا هیچ چیز را نباید قرار
داد. «به» خدا باید به سوی خلق رفت نه «با» خدا.
به همین جهت اینجا كه می فرماید:
سَبِّحِ اِسْمَ رَبِّكَ اَلْأَعْلَی می گویند: به پیغمبر دستور داده در
مقام تبلیغ، با نام خدا نام احدی را نبر، نام خدا را منزه بدان از اینكه با او نام دیگری را ذكر بكنی و
با نام او نام دیگری را بیاوری. [این سخن را] به مشركین می گوید. مشركین [به پیغمبر] می گفتند:
بسیار خوب، تو نام اللّه خدای خودت را ببر، نام این [بت ] را هم ببر. می فرماید: نه، با نام خدا هیچ
نامی را نباید برد.
[1] - . سؤال: [نامفهوم ] .
استاد: اگر بخواهد مع اللّه یعنی همردیف خدا باشد همین جور است.