بعد كه اینها را ذكر می فرماید، گویی بعضی افرادی كه می شنوند برایشان عجیب می آید كه آیا این
همه نعمت می تواند وجود داشته باشد؟ می گوید نگاهی به دنیا بكنید، همینهایی كه در دنیا وجود
دارد نشانه های قدرت الهی و خواست الهی است:
أَ فَلا یَنْظُرُونَ إِلَی اَلْإِبِلِ كَیْفَ خُلِقَتْ اینها به همین
شتر دقت نمی كنند كه چگونه آفریده شده، در وجود این موجود چه نظامها، چه حكمتها و چه
حسابها به كار رفته است؟
وَ إِلَی اَلسَّماءِ كَیْفَ رُفِعَتْ به این آسمان نگاه نمی كنند، آسمانِ برافراشته
شده، چگونه به این رفعت قرار داده شده؟ این همه ستارگان، این همه اشیاء همه آثار خلقت
خداست. كوهها را نمی بینند چگونه نصب شده و قرار داده شده اند؟ زمین را نمی بینند چگونه
گسترده شده است؟ همه اینها هم با یك نظم و نظام معین است كه اگر یك ذره حسابها كم و زیاد
شود اصلا عالم از هم می پاشد. پس نظام این عالم را ببینید و تدبیر الهی و حكمت الهی و علم الهی
و اراده الهی و خواست الهی را در این اشیاء ببینید؛ وقتی كه در اینجا ببینید، تصدیق شما آنچه [را]
كه در آنجا هست، ساده تر خواهد بود.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 525