مرحوم حاج میرزا علی آقای شیرازی رضوان اللّه علیه كه من بسیار ذكر خیر این مرد بزرگوار را
می كنم، از بزرگانِ اتقیایی بود كه من در عمرم دیده ام. ما در اصفهان و قم زیاد خدمتشان رسیدیم و
نزدشان درس خواندیم، ولی یك هفته ای در ایام زمستان ایشان در قم و در حجره ما بودند كه آن
یك هفته برای من بسیار بسیار پر ارزش است و جزء ذخایر عمر من است. ایشان سحرها دو سه
ساعت به طلوع صبح بیدار می شد و چه نمازی و چه حالی داشت! نزدیك طلوع صبح كه می شد
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 544
[قرآن می خواند.
[1]] این پیرمرد سوره فجر را با یك حالی می خواند تا می رسید به همین آیه:
وَ
جِی ءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ. یَوْمَئِذٍ یَتَذَكَّرُ اَلْإِنْسانُ وَ أَنّی لَهُ اَلذِّكْری ، كه دیگر اشكهایش سرازیر می شد و
منقلب می شد درست مثل مرغی كه پرپر بزند.
یَقُولُ یا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیاتِی انسان می گوید: ای كاش برای زندگی ام چیزی پیش فرستاده بودم!
انسان وقتی وارد صحرای قیامت و عالم آخرت می شود تازه می فهمد كه زندگی اش آن است و این
كه در دنیا بوده اصلا زندگی نبوده، بلكه جلسه امتحان بوده. درست مثل یك دانشجو كه ساعتی در
جلسه امتحان است و آن امتحان سرنوشتش را در همه عمر و برای دهها سال تعیین می كند. در
اینجا تعبیر قرآن تعبیر عجیبی است، كأنه می خواهد بگوید قبل از اینجا اصلا زندگی نبود.
یَقُولُ یا
لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیاتِی ای كاش من برای زندگی ام چیزی پیش فرستاده بودم.
فَیَوْمَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ. `وَ لا یُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ. آنوقت چنین انسانی كه با نعمتهای الهی
چنین رفتار كرده است خدا او را عذاب می كند عذاب كردنی كه احدی چنین عذابی [نمی كند. ]
معلوم است كه عذاب خدا با عذاب بنده خیلی متفاوت است. بنده هر چه بخواهد عذاب كند مقدار
خیلی محدودی قدرت دارد، ولی عذاب الهی بالاتر از این حرفهاست؛ وَثاق الهی، در بند كردن
الهی، برای انسان قابل تصور نیست.
[1] - . [اندكی از سخن استاد ضبط نشده است. ]