امام صادق علیه السلام فرمودند: إقرؤا سورة الفجر فی فرائضكم و نوافلكم فإنها سورة الحسین
[1]. یعنی
سوره «والفجر» را در نمازهای واجب و مستحب بخوانید كه این سوره، سوره جد ما حسین بن
علی علیه السلام است. راوی متوجه نكته نشد و عرض كرد: یابنَ رسولِ اللّه به چه مناسبت این سوره،
سوره جد شما حسین بن علی است؟ فرمود: به مناسبت آن آیات آخر؛ یعنی او مصداق آن آیات
آخر است.
عرض كردیم كه تمام این آیات در زمینه امتحان و ابتلای الهی است. معنی كلام امام صادق
این است كه یكی از كسانی كه هر چه برای او پیش آمد آن را امتحانی از امتحانهای خدا تلقی كرد
و ذره ای تكان نخورد حسین بن علی بود. او می فرمود: رضی الله رضانا اهل البیت
[2]ما اهل بیت
راضی هستیم به رضای حق. از این جهت است كه آن حضرت یكی از مصادیق كامل این آیات
مباركات است.
[1] - . بحارالانوار، ج /24ص 93.
[2] - . بحارالانوار، ج /44ص 366 و اللهوف، ص 60.