اما اگر «حِلّ» را به معنی حلول كننده بگیریم معنی دیگری می دهد كه آن هم درست است. در این
صورت معنی چنین می شود: سوگند به این شهر در حالی كه تو مقیم آن هستی؛ یعنی چون تو در
این شهر مقیم هستی من به این شهر سوگند یاد می كنم.
هر دو وجه مذكور از نظر نتیجه یكی می شود و حرمت پیغمبر را بیان می كند. در یك وجه
می فرماید: چون تو كسی هستی كه در این شهر درباره تو هر ظلم و ستمی را روا می دارند من به
آن سوگند نمی خورم، چون قابل سوگند خوردن نیست. در وجه دیگر می فرماید: به دلیل اینكه تو
در این شهر اقامت داری سوگند می خورم.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 552