كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها. به مناسبت، اشاره ای به داستان ثمود است. قوم ثمود تكذیب كرد؛ یعنی گفته
پیغمبران، گفته خدا و چنین حقایقی را تكذیب كرد. چگونه تكذیب كرد؟ آیا با لفظ تكذیب كرد یا
با عمل؟ می گوید: با عمل. «طَغْوی» نقطه مقابل «تقوا» است. اغلب مردم به جای تقوا، طغوی
دارند؛ یعنی طغیان و سركشی.
إِذِ اِنْبَعَثَ أَشْقاهاآنگاه كه شقی ترین آنها برانگیخته شد. داستان عقر و پی كردن ناقه صالح
است كه آیه الهی بود و خدا آن را وسیله و مایه امتحان این قوم قرار داده بود.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 582
فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اَللّهِ ناقَةَ اَللّهِ وَ سُقْیاهاپیامبر خدا در آن وقت، به مردم گفت: ای مردم! این یك
وسیله آزمایش است، كاری به خودش و آب خوردنش نداشته باشید.
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهاآن پیغمبر را تكذیب كردند، حال یا با همان طغوای خودشان یا به طور
لفظی هم. قرآن در اینجا می فرماید: «اینها آن شتر را پی كردند» و نمی فرماید: «آن فرد آن شتر را
پی كرد» .
فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوّاها. `وَ لا یَخافُ عُقْباها. خدای متعال بر آنها یورش برد و
عذاب الهی به موجب گناهشان بر آنها وارد شد و كارشان را یكسره كرد. خدا انسان نیست كه
وقتی خشم بر انسانهای دیگر می گیرد ته دلش نگران باشد كه عاقبت كار چه می شود. اینجا
خداست كه خشم می گیرد و تمام عاقبتها هم دست خود اوست.