ببینید سوره «هل أتی» چگونه مطلب را توضیح می دهد! در آن اوقاتِ سختیِ مدینه
[1]امیرالمؤمنین
علی علیه السلام شخصا می رفت كارگری و عملگی می كرد و یك قوت عادی تهیه می كرد. حضرت زهرا
آن جوی را كه علی علیه السلام تهیه كرده بود آرد می كرد و خمیر می كرد و از آن نان می پخت. روزی به
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 606
واسطه نذری همگی روزه می گیرند. وقت افطار كه می رسد فقیری دم در می آید
[2]و امیرالمؤمنین
قرص نان خودشان را به فقیر می دهند. حضرت زهرا و فضّه و حسنین هم اقتدا می كنند. روز دوم
یتیمی می آید و روز سوم اسیری، و این كار تكرار می شود. حال، اهمیت این جریان در این نیست
كه سه روز پیاپی بوده، بلكه در این است كه می فرماید:
وَ یُطْعِمُونَ اَلطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْكِیناً وَ یَتِیماً
وَ أَسِیراً. `إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اَللّهِ لا نُرِیدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً [3]. در اینجا خدا از باطن آنها حكایت
می كند و صحبتِ خود انسان نیست. می فرماید: طعام را بر اساس حُب الهی (یا در عین اینكه
شدیدا مورد نیاز و احتیاجشان بود) به مسكین و یتیم و اسیر دادند و سخنشان و زبان حالشان این
بود كه ما فقط محض رضای خدا می دهیم و از شما توقع هیچ پاداشی نداریم و حتی توقع نداریم
كه تشكر كنید.
وَ ما لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزی اینها در نزد احدی نعمتی كه در قبالش پاداش بخواهند ولو
یك تشكر، ندارند؛ یعنی هرچه دادند حتی یك تشكر هم توقع ندارند.
پس برای چه دادند و چه می خواهند؟
إِلاَّ اِبْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِ اَلْأَعْلی . فقط یك چیز می خواهند و
آن، طلب چهره پروردگار برترینشان است. روی خدای خودشان را می خواهند، رضای خدای
خودشان را می خواهند و جز به رضای خدا اصلا به چیز دیگری فكر نمی كنند.
وقتی كه اندیشه انسان آنقدر بالا برود كه جز رضای خدا چیزی برایش مطرح نباشد و حتی
بهشت و جهنم هم برایش مطرح نباشد، نتیجه این است كه از طرف خدا دیگر اینجا گفته نمی شود
كه چه چیزی به این شخص داده می شود، بلكه آنقدر داده می شود كه نتیجه اش رضای كامل
اوست.
وَ لَسَوْفَ یَرْضی . آن كه رضای خدا را می خواهد خدا هم رضای او را می خواهد؛ یعنی
پیمانه اش را پر می كند و هرچه بخواهد به او می دهد. و صلّی اللّه علی محمد و آله الطاهرین.
باسمك العظیم الاعظم الاعزّ الاجلّ الاكرم یا اللّه. . .
اللّهم اقض حوائجنا. و اكف مهماتنا. و اشف مرضانا. و ارفع أحیانا. و ارحم موتانا. و أدّ دیوننا.
و وسّع فی أرزاقنا. و اجعل عاقبة امورنا خیرا. و وفّقنا لما تحبّ و ترضی.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 607
[1] - . در مدینه [مسلمانان ] خیلی از اوقات در نهایت سختی به سر می بردند.
[2] - . امتحان الهی اینچنین پیش می آید.