اینجا نفرمود «اِقْرَأْ بِاسْمِ اللّهِ» یا «بِاسْمِ الرَّحْمنِ» یا «بِاسْمِ الرَّحیمِ» یا «بِاسْمِ الْجَبّارِ» یا «بِاسْمِ
الْمُنْتَقِمِ» یا «بِاسْمِ الْمَلِكِ» یا «القُدّوس» ، «السَّلام» ، «المُؤْمِن» ، «المُهَیْمِن»
[1]، [بلكه فرمود:
بِاسْمِ
رَبِّكَ؛ ] اشاره به این است كه وحی از شئون ربوبیت پروردگار است. چرا خدا به یك انسان وحی
می كند؟ [چون او] مظهر تكمیل انسانهاست. خدا به این وسیله می خواهد انسانها را تحت ربوبیت
خودش قرار بدهد و آنها را تكمیل كند و به تعالی و تكامل برساند. می فرماید: بخوان به نام تكامل
دهنده ات، به نام كمال بخشت، به نام پرورش دهنده ات!
[1] - . در قرآن حدود صد اسم برای خدا آمده.