كلمه «اَكْرَمْ» اسم تفضیل «كریم» است. كریم یعنی بزرگوار، بخشنده. انسان كه صاحب چیزی است،
برای استفاده كردن از آن است، ولی خدا كه صاحب اشیاء است، برای به كمال رساندن اشیاء است.
آنچه از ناحیه حق می رسد كرم و جود و بخشندگی است، معاوضه و مبادله نیست. خدا به كرم
خودش موجودات را می آفریند و خلق می كند و به كرم بالاترش و به اكرمیت خودش موجودات
را تكمیل می كند و از نقص به كمال می رساند.