إِنَّ إِلی رَبِّكَ اَلرُّجْعی . ای انسان! آن، ابتدای خلقتت بود كه گفتیم: «
خَلَقَ اَلْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ. `اِقْرَأْ وَ
رَبُّكَ اَلْأَكْرَمُ. `اَلَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ. `عَلَّمَ اَلْإِنْسانَ ما لَمْ یَعْلَمْ » . این تذكر به مبدأ برای تو كافی بود كه
طریق عبودیت حق را پیش بگیری. اكنون تذكر به معاد: حال، گذشته را رها كنیم؛ مگر نمی دانی كه
بازگشت تو به سوی پروردگار خودت است؟ !
إِنَّ إِلی رَبِّكَ اَلرُّجْعی . قبل از این، دو بار كلمه «ربّ»
آمده بود. اینجا هم می فرماید: ربی كه مربی و مكمل همه موجودات است، بازگشت هم به سوی
هموست.