آیت الله خامنه ای :«ماها متاسفانه سرگرمی هاى خیلى كمى داشتیم، این طور سرگرمیها آن وقت نبود، البته پارك بود، ولى كم و خیلى محدود، مثلا در مشهد فقط یك پارك در داخل شهر بود و محیط هایش، محیطهاى خیلى بدى بود.ماها هم خانواده‏ هایى بودیم كه پدر و مادرها مقید بودند، اصلا نمى ‏توانستیم برویم. براى امثال من در دوره‏ جوانى، امكان این كه بتوانند از این مراكز عمومى تفریحى استفاده كنند، وجود نداشت، به خاطر اینكه این مراكز، مراكز خوبى نبود، غالبا مراكز آلوده‏اى بود.

دستگاه هاى آن روز هم مقدارى سعى داشتند كه مراكز عمومى را آلوده‏ به شهوات و فساد بكنند، این كار، تعمدا و طبعا با برنامه‏ ریزى انجام مى ‏شد.آن وقتها این را حدس مى ‏زدیم، بعدها كه قراین و اطلاعات بیشترى پیدا كردیم، معلوم شد كه واقعا همین طور بوده است، یعنى با برنامه ‏ریزى، محیطهاى عمومى را فاسد مى ‏كردند! لذا ماها نمى ‏توانستیم برویم.بنابر این تفریحهاى آن وقت ماها از این قبیل نبود.

تفریح من در محیط طلبگى خودم در دوران جوانى، حضور در جمع طلبه‏ ها بود.به مدرسه‏ خودمان - مدرسه‏ اى داشتیم، مدرسه‏ نواب - مى ‏رفتیم، جو طلبه‏ ها براى ما جو شیرینى بود.طلبه ‏ها دور هم جمع مى ‏شدند، صحبت و گفتگو و تبادل اطلاعات مى ‏كردند و حرف مى ‏زدند.محیط مدرسه براى خود طلبه‏ ها مثل یك باشگاه محسوب مى ‏شد، در وقت ‏بی‏كارى آن‏جا دور هم جمع مى ‏شدند.علاوه بر این، در مشهد، مسجد گوهرشاد هم مجمع خیلى خوبى بود.آن‏جا هم افراد متدین، طلاب، روحانیون و علما مى ‏آمدند، مى ‏نشستند و با هم بحث علمى مى ‏كردند، بعضى هم صحبتهاى دوستانه مى ‏كردند.تفریحهاى ما اینها بود.

البته من از آن وقت، ورزش مى ‏كردم، الان هم ورزش مى ‏كنم.متاسفانه مى ‏بینم جوانهاى ما در ورزش، سستى مى ‏كنند، كه این خیلى خطاست.آن وقت ما كوه مى ‏رفتیم، پیاده ‏رویهاى طولانى مى ‏كردیم.من با دوستان خودم، چند بار از كوههاى اطراف مشهد، همین طور كوه به كوه، روستا به روستا، چند شبانه روز حركت كردیم و راه رفتیم.از این گونه ورزشها داشتیم.البته اینها تفریحهاى سرگرم كننده ‏اى بود كه خارج از محیط شهر محسوب مى ‏شد.

حالا در تهران، این دامنه‏ى زیباى البرز و ارتفاعات به این قشنگى و خوب هست، من خودم هفته ‏اى چند بار به این ارتفاعات مى ‏روم. متاسفانه مى ‏بینم نسبت ‏به جمعیت تهران، كسانى كه آن جا مى ‏آیند و از این محیط بسیار خوب و پاك استفاده مى ‏كنند، خیلى كم است! تاسف مى ‏خورم كه چرا جوانهاى ما از این محیط طبیعى و زیبا استفاده نمى ‏كنند! اگر آن وقت در مشهد ما یك چنین كوه هاى نزدیكى وجود داشت - چون ما آن وقت در مشهد، كوه هاى به این خوبى و به این نزدیكى نداشتیم  ماها بیشتر هم استفاده مى ‏كردیم. [1]