چند سال پیش، اول بار در دانشگاه امیركبیر مسأله‏ى جنبش نرم‏افزارى را مطرح كردیم. جنبش نرم‏افزارى، یعنى در زمینه‏ى علم، تولید علم و شكستن مرزهاى علم، یك جنبش و یك حركت عظیم به وجود بیاید. از این پیشنهاد استقبال شد و من امروز مى‏بینم كه در سخنان اساتید و مسؤولان دانشگاه‏ها روى این نكته تكیه مى‏شود. البته تا مدتى بعضى‏ها مى‏گفتند ما نمى‏دانیم اصلًا معناى این حرف چیست! عده‏اى هم شبهه مى‏كردند كه علم مگر تولید كردنى است! البته بحث لغوى مى‏كردند و مى‏گفتند چرا گفته‏اید تولید علم! شما هر چه مى‏خواهید اسمش را بگذارید؛ مقصود كه معلوم است.

جنبش نرم‏افزارى، یعنى در معرفت علمى ننشینید دست خود را دراز كنید تا دیگران بكارند و میوه‏چینى كنند و هر مقدار از میوه را كه لازم نداشتند، بیاورند در دست شما بگذارند. برو بكار، برو آبیارى كن، برو روى بنایى كه دیگران ساخته‏اند، بنا بساز؛ این هدف ما بود. عده‏اى مى‏گفتند ما مى‏توانیم؟ بله، مى‏توانیم. ما در ميدان‏هاى گوناگون و در فضاى معرفت علمى امروز دنيا مى‏توانیم كارهايى بكنيم كه هنوز در دنيا نو باشد؛ این در همه‏ى زمینه‏ها كاملًا امكان‏پذیر است. (17/10/83)

باید مغزهاى متفكر استاد و دانشجوى ما بسیارى از مفاهیم حقوقى، اجتماعى و سیاسى را كه شكل و قالب غربى آنها در نظر بعضى مثل وحى منزل است و نمى‏شود درباره‏اش اندك تشكیكى كرد، در كارگاه‏هاى تحقیقاتى عظیم علوم مختلف حلاجى كنند؛ روى آنها سؤال بگذارند؛ این جز میت‏ها را بشكنند و راه‏هاى تازه‏اى بیابند؛ هم خودشان استفاده كنند و هم به بشریت پیشنهاد كنند. امروز كشور ما محتاج این است؛ امروز انتظار كشور ما از دانشگاه این است. دانشگاه باید بتواند یك جنبش نرم‏افزارى همه جانبه و عمیق در اختیار این كشور و این ملت بگذارد تا كسانى كه اهل كار و تلاش هستند، با پیشنهاد و با قالب‏ها و نوآورى‏هاى علمى خودى بتوانند بناى حقیقى یك جامعه‏ى آباد و عادلانه‏ى مبتنى بر تفكرات و ارزش‏هاى اسلامى را بالا ببرد. امروز كشور ما از دانشگاه این را مى‏خواهد. دانشگاه را مشغول چه كارى كنند كه دانشجو و استاد را از این راه باز بدارند؟ یقین بدانید یكى از چیزهایى كه امروز مورد توجه سرویس‏هاى اطلاعاتى است، این نكته است كه ببینند چگونه مى‏توانند دانشجوى بیدار و دانشگاه‏آگاه ایرانى را از آن راهى كه مى‏تواند به اعتلاى كشور بیانجامد، منصرف كنند و مانع‏اش بشوند. (9/12/79)

من سه، چهار سال قبل در یكى از دانشگاه‏هاى تهران گفتم اگر بنا بود بودجه‏ى كارهاى تحقیقاتى و دانشگاه‏هاى كشور را من تنظیم كنم و در اختیار بگیرم، آن طورى كه مصلحت است عمل مى‏كردم؛ امّا آن شرایط فراهم نیست و مسؤولان بخش‏ها طبق قانون اختیاراتى دارند كه باید انجام دهند. گفتم موضوع بسیار مهم تولید علم و جنبش نرم‏افزارى و خطشكنى در جبهه‏ى علم آفرینى را مطرح مى‏كنم، تا بشود فرهنگِ محیط دانشگاهى. وقتى این شد، آن وقت دیگر نگرانى نیست؛ زیرا ده‏ها و صدها هزار دلِ معتقد، مشتاق و جسم و ذهن جوان و خسته نشو در این راه مى‏افتند و آن را دنبال مى‏كنند. من امروز نشانه‏هاى این پیشاهنگان امید و بشارت كشور را دارم مى‏بینم. همیشه به خود و به مخاطبانم گفته‏ام كه افق روشن است و امروز تأكید مى‏كنم كه افق، بسیار روشن و درخشان است و كار دست شماست؛ دست شما جوان‏ها. (26/9/82)