إنا للَّه و إنا إلیه راجعون
رحلت اسفانگیز حضرت آیت اللَّه آقاى حاج آقا مرتضى حائرى- رحمة اللَّه علیه- موجب كمال تأثر و تأسف گردید.
ایشان در علم و عمل بحق خلف بزرگوار مرحوم آیت اللَّه عظمى، استاد معظم، حضرت آقاى حاج شیخ عبد الكریم- رضوان اللَّه تعالى علیه- بودند. «و كَفَى بِهِ شَرَفاً و سَعَادة».[i]
این جانب از اوایل تأسیس حوزه علمیه پر بركت قم، كه به دست مبارك پدر بزرگوارشان تأسیس شد و موجب آن همه بركات شد، آشنایى با ایشان داشته؛ و پس از مدتى از نزدیك معاشر و دوست صمیمى بودیم؛ و در تمام مدت طولانى معاشرت جز خیر و سعى در انجام وظایف علمیه و دینیه از ایشان مشاهده ننمودم.
این بزرگوار علاوه بر مقام فقاهت و عدالت، از صفاى باطن به طور شایسته برخوردار بودند؛ و از اوایل نهضت اسلامى ایران، از اشخاص پیشقدم در این نهضت مقدس بودند.
«جزاه [اللَّه] عَنِ الإِسلام خیراً».
این جانب به ملت محترم ایران، بویژه به اهالى وفادار قم و حضرات علماى اعلام و مدرسین معظم حوزه علمیه قم، تسلیت عرض مىكنم؛ و براى خاندان معظم ایشان و فامیل محترمشان، خصوصاً حضرت حجت الاسلام آقاى حاج آقا مهدى حائرى- أعزّه اللَّه- از خداوند تعالى طلب صبر جمیل و اجر جزیل مىنمایم.
امید است عنایات حضرت بقیة اللَّه- روحى و ارواح العالمین لمقدمه الفداء- شامل حال همه آنان و همه ملت مسلمان باشد. و السلام على عباد اللَّه الصالحین.
تاریخ 15 اسفند 64/ 24 جمادى الثانیه 1406
روح اللَّه الموسوی الخمینى[ii]
[i] . « شرافت و نیكبختى او را كفایت است».
[ii] . صحیفه امام، ج20، ص: 10 و 11