بیان حضرت حدّاد در حقیقت رَمْى جمره عقبه، و عظمت حضرت زهرا سلام الله علیها

فرمودند: رَمْى جَمْره عَقَبه هم بالاخصّ خیلى براى من جالب بود؛ چون در جمره اولى و جَمره وُسطى انسان رو به قبله مى‏ایستد و رَمى میكند. یعنى با توجّه و استقبال كعبه، انسان شیطان را می زند و می راند؛ امّا در جَمره عَقَبه كه باید انسان پشت به قبله كند و رَمى نماید، این چه معنى دارد؟! معنى‏اش عین توحید است. یعنى آن كعبه‏اى را كه من تا بحال با این نفس خود بدان توجّه مى‏نمودم، آن را اینك پشت سر گذارده، و با توجّه به اصل توحید كه داراى جهت و سمتى نیست، و با نفسى كه از آن نفس بیرون آمده و توجّه بدان سو را ندارد می خواهم شیطان را رَمْى كنم.

بنابراین حقیقت این رمى نیز عوض مى‏شود، و آن رمیى است كه از دو رمىِ سابق، پاكتر و زلال‏تر است؛ و شاید سرّ تعدّد رمى‏ها تعدّد حقیقت و واقعیّت آنها باشد نه امر تكرارى.

و از جمله حالاتشان در مدینه طیّبه می فرمودند: بسیار عظمت حضرت زهرا سلام الله علیها مرا در خود فرو برده بود؛ چه در منزل و چه در مسجد النّبىّ؛ بالاخصّ در مسجد رسول الله، به قدرى عظمت آن حضرت متجلّى بود كه گویا: تمام مقام نبوّت با تمام خصوصیّاتش و تمام مدارج و معارجش و تمام درجات و مراتبش در آن حضرت متجلّى است؛ و آن بَضْعه رسول الله، سرّ و حقیقت و جوهره رسول الله است؛ و مانند آن موجودى كه حامل و ضامن آن سرّ باشد و در مقام وحدت عین رسول الله باشد، غیر از وى خداوند تعالى موجودى را نیافریده است.[i]