زمینهایی كه مسجد چهارده معصوم علیهم السلام در آن واقع است، زمینهای مسگران نامیده می شود. آقا برای ساختن این مسجد هیچ مقدماتی را فراهم نكرده و با كسی هم در میان نگذارده بود، تا كمكی شود.

مثل همه كارهای معظم له، تفویض امر به خدا بود. در اوایل كار مسجد دچار كمبود سیمان شده بود، مسؤول سیمان در آن ایام خدمت آقا می رسد. آقا به او می فرماید:

« مسجدی می سازیم، و سیمان زیادی گفته اند برای آن می خواهند شما بفرستید. »

آن مسؤول می گوید: من در فكر فرو رفتم كه این اندازه سیمان موجود نیست و آن وقت تهیه آن برایم شاید غیرممكن بود، آمدم اراك دیدم سیمان زیادی در انبار داریم.

به تمام شهرداریها مكاتبه كردیم كه اگر سیمان می خواهید برای دریافت مراجعه كنید. هیچ كدام جواب ندادند و مراجعه نكردند. ما به این نتیجه رسیدیم كه این سیمان مثل اینكه قید و بند شده و تنها مصرف آن مخصوص مسجد چهارده معصوم(ع) است.

لذا سیمانها را بار كردیم برای مسجد و این را در آن موقعیت كرامتی از آقا می دانستم. » [i] - [ii]