حافظ على رغم شهرت جهانى اش تاریخ زندگى اش چندان روشن نیست. قدر مسلّم این است كه مردى عالم و عارف و حافظ و مفسر قرآن كریم بوده است. خود مكرر به این معنى اشاره كرده است:

ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ****به قرآنى كه اندر سینه دارى

عشقت رسد به فریاد گر خود بسان حافظ****قرآن ز بر بخوانى با چارده روایت

زحافظان جهان كس چو بنده جمع نكرد****لطایف حِكَمى با نكات قرآنى

با اینكه این همه در اشعار خود از پیر طریقت و مرشد سخن گفته است، معلوم نیست كه مرشد و مربى خود او كى بوده است. اشعار حافظ در اوج عرفان است و كمتر كسى قادر است لطایف عرفانى او را درك كند. همه ی عرفایى كه بعد از او آمده اند اعتراف دارند كه او مقامات عالیه ی عرفانى را عملاً طى كرده است.

برخى از بزرگان بر برخى از بیتهاى حافظ شرح نوشته اند. مثلاً محقق جلال الدین دوانى، فیلسوف معروف قرن نهم هجرى، رساله اى در شرح این بیت:

پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت****آفرین بر نظر پاك خطاپوشش باد

تألیف كرده است. حافظ در سال 791 درگذشته است

منبع :آشنایی با كلیات علوم اسلامی / عرفان / قرن هشتم