معروف به مولوى، صاحب كتاب جهانى مثنوى. از بزرگترین عرفاى اسلام و از نوابغ جهان است. نسبش به ابوبكر مى رسد.

مثنوى او دریایى است از حكمت و معرفت و نكات دقیق معرفة الروحى و اجتماعى و عرفانى. در ردیف شعراى طراز اول ایران است. مولوى اصلاً اهل بلخ است. در كودكى همراه پدرش از بلخ خارج شد. پدرش او را با خود به زیارت بیت اللّٰه برد. با شیخ فریدالدین عطار در نیشابور ملاقات كرد.

پس از مراجعت از مكه همراه پدر به قونیّه رفت و آنجا رحل اقامت افكند.

مولوى در ابتدا مردى بود عالم و مانند علماى دیگر همطراز خود به تدریس اشتغال داشت و محترمانه مى زیست تا آنكه با شمس تبریزى عارف معروف برخورد، سخت مجذوب او گردید و ترك همه چیز كرد.

دیوان غزلش به نام شمس است. درمثنوى مكرر با سوز و گداز از او یاد كرده است. مولوى در سال 672 درگذشته است.

 منبع :

 مجموعه آثار شهید مطهری 23 ص 57 / عرفای قرن هفتم

لینك مرتبط :

 مولوى