نیروی بیان و نطق مادرم خیلی قوی و زیبا بود. اگر در مجلسی می نشست كه پانصد زن بودند تنها او سخنگو بود. خیلی قشنگ حرف می زد. استاد می گفت: « من چهل سال است با این مادر سر و كار دارم عجیب است الآن هم كه صحبت می كند من جملات بكر و ضرب المثلهایی از او می شنوم كه برایم تازگی دارد».

خیلی شجاع و پر دل و قوی بود. در سن 15 – 16 سالگی كه من جوان و ورزشكار بودم. گاهی سر به سر مادرم می گذاشتم. یك بار مادرم به من گفت «مثل اینكه خیلی به خودت مغروری، خیال كردی مرد شده ای» سپس بلند شد و دو دست مرا گرفت و تكان شدیدی داد هر كاری كردم كه دستهایم را آزاد كنم زورم نرسید.

او طب سنتی را هم مطالعه كرده بود تمام كتاب «تحفه حكیم مومن» را حفظ بود. او حدود 60 سال در فریمان برای زنها طبابت كرد بدون آنكه طبابت او رد خور داشته باشد و حتی یك نفر در اثر طبابت ایشان بمیرد. پدرم 60 سال طبیب روحانی فریمان و مادرم طبیب جسمانی مردم بود.

از بیماران هم پول نمی گرفت و هزینه های درمان را خودش می داد. یكبار همسر یك چوپان جوان كه از ده «سفید سنگ» برای درمان آمده بود، پس از معاینه مادرم گفت او نیاز به چند روز بستری شدن دارد مادرم او را به ناچار در منزل خودمان در یك اتاق بستری كرد و به شوهرش گفت: «ده روز دیگر بیا و زنت را ببر» پس از 10 روز چوپان به همراه گوسفندی كه برای مادرم آورده بود - و او نپذیرفت - به خانه ما آمد و در حالی كه همسرش كاملاً خوب شده بود همراه شوهرش رفت.

اكنون از همسر استاد سركار خانم مطهری نسبت به شخصیت مادر استاد جویا می شویم. و با توجه به نقش اساسی كه مادر نسبت به فرزند و تأثیرات روانی، اعتقادی، اخلاقی و حتی شخصیت اجتماعی او دارد از روحیات و صفات این مادر ارزشمند سؤال می كنیم.

خانم مطهری! با تشكر فراوان از پذیرش این مصاحبه،‌ لطفاً در باره مادر بزرگوار استاد مطهری مطالبی را برای ما بفرمائید.

«مادر استاد مطهری از زنان بسیار محترم، و از زنان تحصیل كرده امروز، خیلی با سواد تر و آگاه تر بودند. ایشان زن فوق العاده ای بود. از نظر سخن گفتن بسیار گرم، و مطالب را جالب بیان می كردند. در كار طبابت عجیب وارد بودند و همچنین در زمینه درمان نازایی. گذشته از تبحر علمی، نَفَس عجیبی داشتند و به سبب خلوص نیت و عقیده پاك، كارشان بسیار مؤثر واقع می شده و در عین حال دارای روح لطیف و مهربان و بی توجه به زخارف و وابستگی های دنیا.

جالب است بدانید، ایشان وقتی از دنیا رفتند جز یك انگشتر و سه دست لباس، چیز دیگری از خود باقی نگذاشتند.

مثلاً اگر لباس تازه ای خریداری كرده بودند و بر تن می نمودند و كسی لباس را می دید یا خدمت كار خانه می گفت: بی بی جان چه لباس زیبایی! ایشان بلافاصله لباس را در می آوردند و به او می دادند». در عین توانمندی روحیه ای با گذشت، مهربان و در خدمت مستضعفین داشتند.

منبع : مقاله سیری در سیره استاد مطهری