اولا حکم قطع کردن دست عمومیت ندارد و موارد آن باید با تشخیص حاکم شرع تعیین گردد.

ثانیا پس از اندکی تأمل خواهید دانست که این حکم نه تنها ناعادلانه نیست بلکه کاملا منطقی و عادلانه است چرا که اگر قرار باشد در مورد حدود و مجازات ها تساهلی صورت گیرد این جامعه است که باید متضرر گردد و دود آن در چشم تک تک افراد جامعه خواهد رفت، برای مثال شما بارها مشاهده کرده اید که افسران راهنمایی و رانندگی برای یک توقف کوتاه در جای نامناسب یا عبور از چراغ قرمز که گاهی هیچ ضرری به همراه ندارد و ... چه جرائمی را برای صاحبان خودروها می نویسند، حال ما معترض شویم که چرا فقط به خاطر یک توقف چند دقیقه ای باید مبلغ گزافی جهت جریمه بپردازیم؟ دوست عزیز! اگر قرار باشد هر کدام از ما با اتومبیل به میل خود در هر جا که خواستیم توقف کنیم و در هر زمان که خواستیم از چراغ قرمز عبور کنیم و ... پس از مدتی کوتاه خیابان ها مسدود شده و تردد غیر ممکن خواهد شد و این ظلمی است که به تک تک افراد جامعه صورت می گیرد. پس بنا بر این با وضع کردن قوانین راهنمایی و رانندگی و قرار دادن جریمه در موارد تخلف می توان از وقوع چنین فاجعه ای جلوگیری کرد.

مثال دیگر این که اشخاصی که دچار بیماری های سرایت کننده مانند سل، جذام و ... شده اند چه گناهی کرده اند که باید در مکانی مخصوص قرنطینه شوند!؟ چرا نمی گذارند آزادانه بگردند و به هرکجا که دوست داشتند بروند؟ آیا سلب کردن آزادی از این افراد ناعادلانه نیست؟ پر واضح است که در چنین مواردی قانون و عرف کاری را که به صلاح جامعه و تک تک افراد است انجام می دهد. چه اگر به این افراد اجازه داده شود که آزادانه بگردند و به هرکجا که خواستند بروند طولی نخواهد کشید که بیماری و در پی آن مرگ و میر تمام افراد را در بر می گیرد.

کاربر گرامی همچنین است در جامعه اسلامی که خداوند برای خلاف هایی مانند دزدی، تهمت و سایر گناهان حدود و مجازات هایی را تعیین نموده تا هر گونه آلودگی و عفونت در جامعه را در نطفه خشک نماید و دیگر افراد جامعه از آن مصون باشند. و این خود عین عدالت است.

البته در مورد اجرای حدودی مانند قطع ید، این حاکم شرع است که تصمیم می گیرد که چه زمانی و در چه شرایطی آن را اجرا نماید به طوری که هیچ ظلمی صورت نگیرد.

لینک مرتبط:

عقلانیت احکام جزایی اسلام ازنگاه شهید مطهری