رشته گرايش:
معارف اسلامی و علوم سیاسی
استاد مطهری از چهره های آشنا و مشهور انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران می باشد.آنچه که در برخورد با نام استاد عمدتا به ذهن متبادر می شود این است که ایشان از ایدئولوگهای فکری برجسته نظام و انقلاب بوده اندوفعالیتهای ایشان منحصر به اقدامات فرهنگی - فکری بوده است. دغدغه نگارنده نوشتار حاضر این بوده است که جنبه مغفول مانده حیات ایشان را مطالعه نماید. حدس اولیه این بود که با توجه به حضور گسترده ایشان در متن انقلاب و روابط بسیار نزدیکی که با رهبری نهضت داشتند بنظر می رسید که جایگاه سیاسی ایشان همانند جایگاه فرهنگی کاملا برجسته باشد. برای آزمون صحت یا سقم فرضیه بالا بود که مقاطع مختلف انقلاب اسلامی از سال ۱۳۴۲ تا زمان شهادت استاد با در نظر گرفتن نقش استاد در انقلاب اسلامی مطالعه شد. مطالعه موردی و دقیق فعالیتهای استاد چه در عرصه سیاسی و چه فرهنگی نشان داد که استاد مطهری از ابتدای نهضت از رهبران اصلی مبارزه بوده در دوره تبعید حضرت امام به عنوان رابط بین مردم نخبگان و رهبری نهضت مطرح بوده ارتباط نزدیکی با گروههای مسلح مبارز در داخل و خارج کشور داشته و از طرفی تلاش زیادی در هدایت مبارزات و جلوگیری از انحرافات داشته است. استاد همچنین در سال ۱۳۵۶ در راس جامعه روحانیت مبارز به هدایت مبارزات پرداخت حدود ۲ماه قبل از پیروزی انقلاب از سوی حضرت امام به ریاست شورای انقلاب منصوب شد و به عنوان دومین شخص قدرتمند کشور نقشی تعیین کننده در تاسیس نهادهای انقلابی مقارن پیروزی انقلاب همچون دولت موقت و سپاه پاسداران داشتند و درباره مرحله تاسیسی نظام از صاحبنظران اولیه بودند و در نهایت این نتیجه به دست آمد که ایشان در راس رهبران طراز دوم نهضت اسلامی انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی بوده اند و شهادت ایشان موجب شد که مغز متفکر نهضت اسلامی و جمهوری اسلامی از بین برود.