یادم است كه در سال 1326 كه در قم با آقای مطهری و آقای منتظری و آقایان دیگر علاوه بر درس و بحث و كارهای طلبگی‌مان همیشه به فكر سامان دادن به روحانیت و پربار كردن این نهاد اسلامی اجتماعی بودیم در همان سال یك حركتی را در یك جمع حدود 18 نفری انجام دادیم كه زمینه بود برای همكاری بیشتر و پردوام تردر جلسه‌ها و بحثهای مختلف. همواره این سخن میرفت كه باید برای عظمت فكری و معنوی و تعالی اخلاقی و سامان یافتن هرچه بیشتر روحانیت تلاش كرد.
در سال 1340 پس از فوت مرحوم آیت الله بروجردی جمعی برای بحث و گفتگو پیرامون مرجعیت و روحانیت در تهران به وجود آمد مجموعه بحث‌ها در همین كتاب بحثی درباره مرجعیت و روحانیت تنظیم و چاپ شد. شوری بود در همه برای اینكه باید برای رشد روحانیت و سازماندهی آن تلاش كرد.
این شور و علاقه در ایشان و در همه ما همیشه حضور و جود دارد و همیشه در این اندیشه ایم كه چه خدمتی باید در این راه انجام دهیم. مرحوم آقای مطهری در آخرین سالهای زندگیشان بر آن شدند كه سفرهایی مرتب به قم بروند و با شروع بحثهای پرمحتوا برای طلاب درس خوانده تر و فاضل تر، حركتی را در راه غنای فكری حوزه دنبال كنند و توسعه بدهند، حركتی كه چه بسا میتوانست به ساماندهی‌ها‌ی دیگر بیانجامد. دریغا كه این حركت پر بركت ایشان با شهادتشان ناتمام ماند.[1]