بوصیرى یك شاعر مصرى قرن هفتم است؛ قصیده‏اى دارد به نام «بُرده» در مدح حضرت رسول. قصیده‏اى است كه میان شیعه و سنى شایع است، در كتابهاى شیعه‏ها هم زیاد است. قصیده‏اى است كه از شاهكارهاى ادبیات عرب بلكه شاهكار ادبیات جهان است. مرحوم آقا شیخ عباس قمى در هر كتابش راجع به حضرت رسول كه چیزى نقل مى‏كند از اشعار بوصیرى مى‏آورد. شما هم خیلى شنیده‏اید:

          فاقَ النَّبیّینَ فى خَلْقٍ وَ فى خُلُقٍ             وَ لَمْ یُدانوهُ فى عِلْمٍ وَ لا كَرَمٍ‏

             مُحَمَّدٌ سَیِّدُ الْكَوْنَیْنِ وَ الثَّقَلَیْنِ             وَالْفَریقَیْنِ مِنْ عُرْبٍ وَ مِنْ عَجَمٍ‏

             أَ مَنْ تَذَكَّرَ جیرانٍ بِذى سَلَمٍ             مَزَجْتُ دَمْعاً جَرى‏ مِنْ مُقْلَةٍ بِدَمٍ‏

             أَمْ هَبَّتِ الرّیحُ مِنْ تِلْقاءِ كاظِمَةٍ             وَ اوْمَضَ الْبَرْقُ فِى الظَّلْماءِ مِنْ اضَمٍ‏

 «كاظمه» و غیر آن كه مى‏گوید، نام كوههاى اطراف مدینه است. اصلًا با پیغمبر عشق‏ورزى كرده، و عجیب قصیده‏اى است! من خودم كه هر وقت این قصیده را مى‏خوانم تكان مى‏خورم.

مرحوم حاج میرزا على آقا شیرازى بسیارى از شعرهاى این قصیده را حفظ داشت كه من مى‏دیدم گاهى مى‏خواند و خیلى افراد خیلى شعرهایش را حفظ دارند.

ایشان مى‏گفت كه من معتقدم ائمه از این آدم شفاعت مى‏كنند؛ با اینكه یك عالم و سنى بوده است. مى‏گفت اینها قاصرند؛ تشیع به اینها عرضه نشده است. مثل بوصیرى درباره‏اش یك چنین حرفى مى‏زنند. یك آدمى كه تا آن حد اخلاص نشان مى‏دهد نمى‏شود گفت این اهل جهنم است. بله، اگر حقیقت بر او عرضه شد و مخالفت كرد [اهل جهنم است.] این است كه ما كه حقیقت بر ما بیشتر از هر قوم و ملتى عرضه شده است، همین ما كه از هر قومى بیشتر بر ما حقیقت عرضه شده است و از هر قومى كمتر در مقابل حقیقت تسلیم هستیم، خطر براى ما بیشتر است، بر عكس آنچه كه ما خیال مى‏كنیم. ما خیال مى‏كنیم به دلیل اینكه حقیقت بر ما بیشتر از سایر اقوام عرضه شده پس ما اهل نجات هستیم. نه، این، كار را مشكل كرده. به دليل اینكه حقيقت بر ما از همه بيشتر عرضه شده خطر براى ما بیشتر است؛ چرا؟

چون ما كمتر عمل مى‏كنیم. بله، اگر ما كه بر ما حقیقت عرضه شده عمل بكنیم بشویم حاج میرزا على آقا شیرازى- و یا افراد دیگرى مادون او- از همه پیش مى‏افتیم، اما اگر [عمل‏] نبود نه.[i]